နံနက်ခင်း၊

Morning Excellent Fair

ကျွန်ုပ်သည်အသက် ၁၀၄ နှစ်မပြည့်သေးသောကျွန်ုပ်၏အမြစ်ဖြူနေသောအဆစ်ရောင်နေသောလက်ချောင်းများကြောင့်စာလုံးမထိုးနိုင်တော့ပါ။ ကျွန်ုပ်သည်ရေကန်ပေါ်သို့တက်နေသည့်နေကဲ့သို့သောဓာတ်ပုံများကိုကြည့်ပြီး Sophie's Choice မှ William Styron ၏နောက်ဆုံးစာကြောင်း မှလွဲ၍ မည်သည့်အရာကိုမျှစဉ်းစားနိုင်တော့မည်မဟုတ်ပါ။ ဒီ Emily Dickinson ကဗျာကနေတကယ်ငှားခဲ့တာပါ

လုံလောက်တဲ့ဒီအိပ်ရာ။
ဤအိပ်ရာကိုစိုးရွံ့။ လုပ်ပါ။
အထဲတွင်တရားသဖြင့်စီရင်ချိုးမှီတိုင်အောင်စောင့်ပါ
အလွန်ကောင်းတယ်၊

အသက် 80 နှစ်အဖွားအိုမွေးနေ့အတွက်လက်ဆောင်စိတ်ကူးများ

မွေ့ရာဖြောင့်ပါ
ခြေစွပ်ကိုစွပ်ပါ။
အဘယ်သူမျှမနေထွက် '' အဝါရောင်ဆူညံသံကြကုန်အံ့
ဒီမြေပြင်ကိုကြားဖြတ်

စာရေးဆရာမ Stingo ၏ဝတ္ထုတွင်ပိုလန်မီးလောင်တိုက်သွင်းခြင်းမှလွတ်မြောက်လာသူသူ၏ချစ်လှစွာသောမိတ်ဆွေများဖြစ်သော Sophie ကိုလူတစ် ဦး သည်ခံနိုင်ရည်ရှိသလောက်စိတ်ခံစားမှုများနှင့် ပတ်သက်၍ ခံနိုင်ရည်ရှိပြီးတစ် ဦး နှင့်တစ် ဦး လက်မောင်းတွင်သေဆုံးနေသည့်သူမ၏တောက်ပသောနာသန်၊ cyanide ကိုစားခြင်းဖြင့်မိမိကိုယ်ကိုသတ်သေပြီးနောက်။ Stingo သည်ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေစဉ် (သူသည်ဆိုဖီကိုအလွန်ချစ်မြတ်နိုးပြီးသူမ၏ဝမ်းနည်းမှုမှသူမကိုကယ်ဆယ်ရန်အချည်းနှီးကြိုးစားခဲ့သည်) သည်သူ၏ရောင်ပြန်ဟပ်သည့်စာအုပ်၏အဆုံးတွင်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးစာပိုဒ်မှာ

ဒါနဲ့ကျွန်မရဲ့ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုခရီးဟာဘရွတ်ကလင်းကဲ့သို့ထူးဆန်းတဲ့နေရာမှာအဆုံးသတ်သွားခဲ့တယ်။ Sophie နှင့် Nathan တို့နှင့်ကမ္ဘာပေါ်တွင်အသတ်ခံခဲ့ရပြီးသစ္စာဖောက်ခံရပြီးလေးလေးနက်နက်သတ်ဖြတ်ခံခဲ့ရသောကလေးငယ်များ မှလွဲ၍ ကျန်သူများစွာအတွက်ဒေါသနှင့် ၀ မ်းနည်းမှုများကိုငါလွှတ်လိုက်သည်။

နံနက်ယံ: အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့။

____________________

909 ရင်ကွဲမီးတောက်

ထိုအရာများမှာကျွန်ုပ်ရေကန်ပေါ်တွင်နေထွက်လာနေသည်ကိုမြင်တွေ့ရသည့်အခါတိုင်းကျွန်ုပ်မှတ်မိသောစကားများဖြစ်သည်။

ငါသေချာပေါက် Stingo ခဲ့နေရာမှလာမယ့်ကြောင်း ...

ဒါပေမယ့်နေဆဲ။